Alfons Vansteenwegen geeft voor NEOS Hamont-Achel een lezing over: “De samenleefrelatie na het pensioen .” Relatietherapeut Alfons Vansteenwegen kaderde op een geanimeerde manier de problemen die kunnen ontstaan in een relatie na het pensioen. Verliefdheid is een rasechte oogziekte, men ziet enkel hetgeen je wil zien bij je partner. Dit is een heel normaal verschijnsel maar achteraf blijkt de realiteit toch iets anders te zijn.                                                                                    Wie verliefd is, gaat volledig op in zijn of haar prille relatie. Maar als mensen al wat langer samen zijn, worden de verschillen tussen hen duidelijker merkbaar.           De spreker gaf realistische adviezen om tot écht samenzijn en harmonieus samenleven te komen. Goed overleg en met elkaar leren praten vormen immers de ruggengraat van elke goede, realistische en blijvende relatie. Hij wijst erop dat koppels geneigd zijn om de onderlinge verschillen te verdoezelen en daardoor elkaar frustreren. Een werkelijke relatie is pas mogelijk als men communiceert over de verschillen en deze onderkent en respecteert. De eigenheid van de andere partner erkennen en aanvaarden is niet zo evident en vergt de nodige inspanningen. Kleine misnoegdheden duidelijk aangeven en uitspreken om zo tot goede afspraken te komen is van belang. Elkaar de nodige “eigen” leefruimte geven, zich even niet bemoeien met de andere zal zeker bijdragen tot een standvastige relatie. Afspraken maken en taken verdelen is nodig maar zeker ook de controle over deze afspraken moeten meegegeven worden aan de andere wat niet zo gemakkelijk is. De spreker haalde tientallen voorbeelden aan waar iedereen zich op één of andere manier in herkende. Genoeg stof om over na te denken en daaruit eigen lessen te trekken. Alle aanwezigen waren het er roerend over eens, het was een aangename en leerrijke namiddag.